Ode aan iedereen, speciaal aan Margo.

Wandelen in de natuur is voor mij gelijk aan bijtanken en ruimte scheppen. Ik raak dan vaak in een soort flow en door de manier van kijken naar de omgeving krijg ik inzichten en ideeën. Soms kan één waarneming je aan het denken zetten en het doel van de wandeling totaal doen veranderen. Zo liep ik laatst door het dorp en werd mijn aandacht getrokken door een bloemenperkje vol weelderig groeiende en bloeiende bloemen. De frisse groene kleur van de blaadjes met daartussen prachtige paarse Herfstaster. De lavendelkleurige bloemblaadjes dragen een gele kroon van meeldraden. Ernaast staan niet te missen gele Helenium. De rode bolvormige meeldraden steken schitterend af tegen de gele bloemblaadjes van de bloem. De onderkant van de bloemblaadjes zijn van eenzelfde kleur rood als de meeldraden, alleen een iets lichtere tint. De kleuren en de verdeling van de bloemen is oogstrelend en ik kan het dan ook niet laten me even neer te zetten op de bank naast het perkje. Mijn ogen tasten de prachtige bloemen af en ik merk dat ik er vrolijk van word. Plots zie ik tussen al de schoonheid één eenzame bloem, een Dahlia. De Dahlia staat bekend als een sterke herfstbloem. Een geopende Dahliaknop is op zich al een kunstwerk. Maar deze Dahlia lijkt zich te verschuilen tussen alle andere bloemen. Het is net alsof de bloem zich niet durft te vertonen. Het laat zich wegdrukken door de massa aan bloemen om zich heen. Wat zonde, denk ik: ik ben eigenlijk zo benieuwd naar de gele open knop van deze bijzondere bloem.

Terwijl ik daar zit denk ik aan al die mensen die zich laten wegdrukken door anderen. Mensen die zichzelf wegcijferen en nietig maken en de wereld daardoor niet verrijken met hun prachtige uitstraling. Hun boodschap voor anderen en kracht die ze in zich hebben wegstoppen uit angst. Angst neergesabeld te worden, angst niet begrepen te worden, angst om uitgelachen te worden. Hierdoor missen we vele mooie stralende verrijkende bloemen.

Waarom zou deze Dahlia haar knop niet openen? Beseft ze wel hoeveel mensen wachten op het openen van haar knop? Beseft ze zelf wel hoeveel ze de wereld te geven heeft? Realiseert ze zich wel hoeveel ze waard is en dat ze er gewoon mag zijn?

Ik besluit om elke dag naar deze plek terug te keren om te kijken of de Dahlia haar knop heeft geopend. Ik spreek de bloem kracht toe en de lef haar knop te openen.

Dag na dag kom ik naar het bloemenperk en steeds weer tref ik hetzelfde beeld. Prachtige gele en paarse bloemen, maar een gesloten Dahliaknop. Maar dan op een zonnige dag kom ik weer bij het perkje. De zon schijnt met haar herfststralen op het perkje en mijn oog valt direct op de Dahlia. De knop is open en ik word stil van de schoonheid die vrijgekomen is bij het openen van de knop. Tientallen prachtige gele kelkjes die samen de bloem vormen. Hoe verder naar de kern van de bloem, des te meer komt er een oranje gloed over de kelkblaadjes. Ik merk dat ik ontroerd wordt door deze ontwakende natuurpracht. Ik ben dankbaar dat ik niet ben afgehaakt bij mijn eerste blik op de niet geopende bloem, maar dat ik de moeite en de tijd heb genomen om te wachten tot de Dahlia de kracht en moed had zich te openen. De beloning is van overweldigende schoonheid!

Dan denk ik aan al die mensen die uit angst hun schoonheid niet durven te laten zien. De Dahlia doet me terugdenken aan Margo. Ook zij durfde haar knop niet te openen en liet haar omgeving bepalend zijn over haar aanwezigheid in haar leven. Maar toen ze besefte dat ze meer was dan een gesloten bloemknop en zij haar kwetsbaarheid en schoonheid durfde te tonen betoverde zij haar omgeving met een energie die velen ontroerde. Door haar stap te zijn wie ze werkelijk was, verrijkte zij zichzelf en haar omgeving. Hiermee is zij een prachtig voorbeeld voor anderen.

Ik besluit, kijkend naar de prachtige Dahlia, een wens te doen: Ik wens dat al deze mensen de kracht en de lef vinden om zich te laten zien met hun kwaliteiten, boeiende verhalen en dat ze een voorbeeld mogen zijn voor anderen die zich weggecijferd en nietig voelen.

Ik dank de Dahlia voor haar doorzettingsvermogen en loop richting het bos.